نگاه روان‌پزشک
دکتر محمدرضا خدایی/ روان‌پزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
شخصیت انسان مهم‌ترین ویژگی یک فرد است و معمولا به دو قسمت تقسیم می‌شود؛ یکی سرشت و ذات انسان است و دیگری منش فرد. ذات و سرشت انسان بیشتر نشات گرفته از وراثت و عوامل ژنتیکی است ولی منش انسان به محیطی که در آن بزرگ شده و همین‌طور مسائل اجتماعی و فرهنگی برمی‌گردد. محیط روی تربیت فرد بسیار اثرگذار است. در کودکی پایه شخصیت و تربیت فرد گذاشته می‌شود. به همین دلیل باید والدین با رفتارهای مناسب و تعالیم خوب آینده کودکشان را تضمین کنند اما کودکانی هستند که در محیط‌های سخت و تحت فشارهای زیاد رشد می‌کنند. برخی از کودکانی که دائم تحت سلطه والدین قرار می‌گیرند یا از تنبیه‌های شدید رنج می‌برند، نمی‌توانند افراد سالمی از نظر روانی باشند و کم‌کم ممکن است به افرادی منزوی و خجالتی یا حتی پرخاشگر تبدیل شوند اما در این میان افرادی هم هستند که نقاط ضعفشان را به نقاط مثبت تبدیل و راه خود را پیدا کرده‌اند. این افراد خود را با شرایط وفق می‌دهند و اجازه نمی‌دهند ناملایمات زندگی آنها را از پای دربیاورد و اگرچه خاطرات دوران سخت کودکی در ذهنشان باقی می‌ماند، سعی می‌کنند آنها را در گوشه‌ای از ذهنشان نگه دارند و در واقع بایگانی کنند. این‌گونه کودکان معمولا آدم‌های پخته‌تر و باتجربه‌تری هستند و می‌دانند که چگونه زندگی‌شان را مدیریت کنند و با امید زندگی می‌کنند. با این همه به والدینی که با کودکانشان رفتارهای ناملایمی دارند و آنها را به شدت تنبیه می‌کنند، توصیه می‌کنم که از این رفتار دست بردارند چراکه با این رفتار ممکن است آینده فرزندشان را تباه کنند.
